دوا و مرحم علی
گرد طوفان غم گرفته راهم علی بنگر این درون سیر نگاهم علی
در جوانی شدم پرپر و آزرده دل بعد بابا شد زندگی سخت و مشکل
جان درون قفس کرده به سختی منزل بده با حضورت شوق نگاهم علی
هجر بابا زده آتش غم به جانم از فراق رویش خسته و ناتوانم
آخرین پیامش امید شوق جانم بنگر این فراق وصال و جاهم علی
دل پردرد من ز هجر روی بابا مانده در فغان چون تشنه میان صحرا
تا وصالش بده جان مرا تصلا به جهان این فراق کرده تباهم علی
تو مرا همدمی تا که به جانان رسم رخت بر بندم و بگوی جانان روم
شکوه از این جهان سوی یزدان برم او که باشد مرا عشق و پناهم علی
داده زکی سخن ز شکوه های زمان رنج بدعهدی زمان و رنج نهان
چون برآرد ز دل آه درون و فغان اندر این زمانه خدا گواهم علی
حیدر زکی
